Pieniądze i wszelkie ziemskie majątki, które od wieków nieprzerwanie kuszą nas swym bogactwem, zazwyczaj przysłaniają to co najważniejsze. Myśląc tylko o pomnożeniu dóbr materialnych, tracimy prawdziwy sens i cel naszego życia. Zapominamy o bliskich i uczuciach. Często nie zdajemy sobie sprawy jak bardzo jesteśmy do niego podobni. Monety na punkcie których ma ciągłą obsesję, prowadzą go do zguby i osamotnienia. Już niedługo na deskach solskiego wystawienie „Skąpca” w wykonaniu wyśmienitego, słowackiego reżysera teatralnego, Mariana Pecko. Oby każdy z nas mógł przeżyć to wyjątkowe katharsis i dostrzegł w swoim życiu to co najistotniejsze. Harpagon ma dwoje dzieci- Elizę i Kleanta. Eliza jest zakochana w biednym Walerym, Kleant- w ubogiej Mariannie. Harpagon ma jednak wobec dzieci pewne plany... Do gry dołączą między innymi stary i bogaty Anzelm, swatka Frozyna, kłamstwa i- przede wszystkim- pieniądze.
Kim jest Harpagon? Jowialnym staruszkiem przyzwyczajonym do oszczędzania? Bezwzględnym lichwiarzem i okrutnikiem, który życie i szczęście swoich najbliższych podporządkowuje wymiarowi materialnemu? Co ma dla niego większą wartość- pieniądze czy uczucia? Dla Harpagona pokaźny majątek jest źródłem szczęścia, substytutem wszystkiego, czego w życiu nie ma.
Jak odczytywać Skąpca w dobie kryzysu, kiedy każdy z nas uwikłany jest w kapitalistyczne zależności, każdy ma dług, każdy pożąda rzeczy? Być może język molierowskiej komedii potrafi unieść problemy, z którymi stykamy się na co dzień- w krzywym zwierciadle pokazując sytuację bohaterów, których połączyła zaginiona szkatułka.